De dag veinst de nacht te zijn

Ester Naomi Perquin schrijft in haar voorwoord: ‘De poëzie van Anna Achmatova is dikwijls hoopvol genoemd. Ik weet niet of ik dat woord zelf gauw in de mond zou durven nemen – misschien zegt het toch meer over het verlangen van een lezer dan over het werk van een dichter. Wel ben ik ervan overtuigd dat je in deze poëzie, op tamelijk sublieme wijze, de vrijheid bezongen ziet.’ Aan het begin van haar carrière publiceerde Anna Achmatova (1889-1966) een aantal succesvolle bundels, maar daarna zweeg ze, mede door de censuur die ten tijde van Stalin werd bedreven. Toch bleef ze schrijven, getekend door de revolutie, terreur en oorlog die zich tijdens haar leven voltrokken. In haar gedichten verbindt zij daarmee haar persoonlijke leed: haar eerste man werd gefusilleerd, haar laatste stierf in een strafkamp en haar zoon werd decennialang gevangengehouden. Toen er in de jaren vijftig opnieuw werk van haar verscheen, werd ze alom geprezen als heldin van het onderdrukte volk. Achmatova’s stem klinkt, dwars door de tijd, onverzettelijk, warm en scherp. Dankzij de onvolprezen vertaling van Margriet Berg en Marja Wiebes is haar poëzie ook in Nederland tot klinken gekomen. Anna Achmatova (1889-1699) is een van de grootste Russische dichteressen. Haar leven werd getekend door de Oktoberrevolutie, de Eerste Wereldoorlog, de censuur en terreur onder Stalin, de Tweede Oorlog en de Koude Oorlog. Ook haar persoonlijke leven was turbulent: haar eerste man werd gefusilleerd, haar laatste stierf in een strafkamp, en haar zoon werd decennialang gevangen gehouden. Zelf werd ze verstoten uit de Schrijversbond. Aan het begin van haar dichterscarrière publiceerde Achmatova een aantal succesvolle bundels, maar daarna zweeg ze, mede door de censuur. Toen er in de jaren vijftig opnieuw werk van haar verscheen, werd ze alom geprezen. Haar stem klinkt, dwars door de tijd, onverzettelijk, warm en scherp. Ester Naomi Perquin (1980) is dichter en columnist. Voor haar bundels Servetten halfstok (2007), Namens de ander (2009) en Celinspecties (2012) ontving ze onder meer de Anna Blamanprijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs en de VSB Poëzieprijs. In 2017 verscheen Meervoudig afwezig , waarvoor zij de Herman de Conickprijs in ontvangst mocht nemen. Tot 2019 was zij Dichter des Vaderlands. Zij schrijft over poëzie voor De Groene Amsterdammer .