Jeugdrecht in de praktijk

Joost Huijer is als universitair docent verbonden aan het Molengraaff Instituut voor Privaatrecht en is onderzoeker bij UCERF (Utrecht Centre for European Research into Family Law). Hij is gespecialiseerd in het functioneren van het systeem van kinderbescherming in Nederland.In november 2020 is hij gepromoveerd op een onderzoek naar de juridische rechtvaardiging in de praktijk voor de inzet van een kinderbeschermingsmaatregel. Het als empirisch-juridisch te typeren onderzoek omvat een uitgebreide analyse van dossiers van de Raad voor de Kinderbescherming waarin wordt gekeken of, en zo ja hoe, de wettelijke vereisten in de praktijk worden toegepast. Daarnaast heeft hij in samenwerking met het Verwey-Jonker Instituut in 2018 de tussenevaluatie uitgevoerd van de Wet herziening kinderbeschermingsmaatregelen.Als docent privaatrecht begeleidt hij met name studenten die willen afstuderen in de richting van het personen- en familierecht, geeft hij mastercursussen gericht op kinderbescherming en is hij als docent betrokken bij de minor jeugddelinquentie en jeugdbescherming. Ido Weijers was van 2004 tot 2011 als bijzonder hoogleraar Jeugdrechtspleging verbonden aan het Willem Pompe Instituut voor Strafrechtwetenschappen van de Universiteit Utrecht (Oratie 2005). Van 2011 tot 2016 bekleedde hij de interdisciplinaire leerstoel Jeugdbescherming aan de Faculteit Sociale Wetenschappen (Pedagogiek) en de Faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie (WPI). Hij hield op 20 januari 2012 zijn oratie (foto’s oratie) en op 1 juni 2016 zijn afscheidsrede (foto-impressie).Na zijn studie Politieke en sociale wetenschappen aan de UvA (cum laude 1985) was hij korte tijd verbonden aan het SISWO en vervolgens als aio aan de EUR (dissertatie 1991) en als post doc achtereenvolgens aan de Radboud Universiteit en de Universiteit Maastricht. Van 1996 tot 2011 was hij als (hoofd)docent verbonden aan de opleiding Pedagogiek van de Universiteit Utrecht, waar hij tweemaal tot docent van het jaar werd gekozen. In 2004 startte hij de Minor Jeugd & Criminaliteit voor sociale wetenschappers en rechtenstudenten, die hij coördineerde tot 2016.Hij was van 2004 tot 2009 lid van de Raad voor Strafrechttoepassing en Jeugd-bescherming (RSJ), sectie Jeugd. In die functie was hij betrokken bij diverse adviezen aan de minister van Justitie. Van 2004 tot 2011 was hij voorzitter van de Raad van Advies van Stichting Slachtoffer in Beeld. Daarnaast was hij voorzitter van diverse begeleidingscommissies voor het WODC en andere instellingen. Hij publiceerde behalve ruim 30 boeken en meer dan 250 wetenschappelijke artikelen en boekbijdragen (researchgate) ook vele tientallen krantenartikelen en talloze blogs op het raakvlak van pedagogiek en recht (zie ook https://blog.pedagogiek.nu).Hij begeleidde de dissertaties van Peter Baggen (1998), Evelien Tonkens (1999), Ivo van Hilvoorde (2002), Gemma Blok (2004), Stephanie Rap (2013), Diane van Drie (2017), Joost Huijer (2020) en Kristien Hepping (2021). Op 20 december 2017 gaf hij zijn laatste hoorcollege aan de UU. Hij geeft regelmatig lezingen en gastcolleges.Hij coördineerde van 2000 tot 2014 een internationaal vergelijkend onderzoek naar de jeugdstrafrechtprocedure in Europa (De jeugdstrafzitting: een pedagogisch perspectief, Rap & Weijers, 2011; The participation of juvenile defendants in the youth court, Rap, 2013; The effective youth court, Rap & Weijers, 2014). Hij was in 2002 gastonderzoeker aan de Australian National University en deed in Australië en Nieuw Zeeland onderzoek naar de praktijk van Restorative Justice. Hij coördineerde van 2006 tot 2016 een longitudinale studie naar de levensloop van 81 jonge veelplegers in de regio Utrecht (Stoppen of volharden, Weijers & Van Drie, 2014; Motivatie in de ontwikkeling van desistance, Van Drie, 2017; Veelplegers aanpakken, Weijers, 2019).