De gesel en de ander

Lijfstraffen worden vaak gezien als een lakmoesproef voor de mate van beschaving van een maatschappij. Aan de barbarij ontsnapt, zou de verlichte Moderne Tijd van de premoderne periode verschillen door de wettige toepassing van lijfstraffen. Geltner laat echter zien dat het opleggen van fysieke pijn helemaal niet is verdwenen uit onze strafrechtpraktijken en niet per se typerend was voor oude beschavingen. In plaats van een gestage afname die met de Verlichting in een stroomversnelling raakte, werd het gebruik van lijfstraffen in de Oudheid en Middeleeuwen ook betwist en fluctueerde het door de tijden heen al naar gelang de omstandigheden. Bovendien is het gebruik van lijfstraffen in de moderne natiestaat en koloniale regimes eerder toe- dan afgenomen. Dit ondanks de integratie van de strafdetentie in het strafrechtsysteem. Zo stelt De gesel en de ander gangbare opvattingen over modernisering en de westerse identiteit op de proef. Het onderstreept welke genuanceerde denkbeelden er in vroege samenlevingen leefden over straf, afwijkend gedrag en het menselijk lichaam.