De stem op de 3e etage

westelijk Volmaakt wit. De stilte en de cirkel voornoemd breken. Daar komen de straatvegers en geven haastig de aarde terug aan de aarde. Hun grote handen verwarmen de winter zonder handschoen. Zij fluiten als stoomketels het fijne meisje in de postkoets. Hun grijze vrouwen thuis worden rood, rijzend als tombak uit de tobbe. De straatvegers vertrekken haastig. En kijk: het sneeuwt al weer.