Het schap met de laatste ademhalingen

Het schap met de laatste ademhalingen is Aglaja Veteranyi’s tweede en tevens laatste roman. Ze voltooide het vlak voor haar tragische dood in 2002 en werd postuum in datzelfde jaar uitgegeven. ‘Op 3 februari 2002 heeft de Duitstalige literatuur een van haar krachtigste en meest eigenzinnige talenten verloren.’ Süddeutsche Zeitung In Het schap met de laatste ademhalingen zijn de herinneringen van de verteller aan haar familie, die Veteranyi in haar beschrijving van sterven en dood verwerkt, vooral op haar tante gericht, met wie de verteller een taal vindt die ze niet met haar moeder kan delen. Het verlies van haar tante weerspiegelt niet alleen de ontbrekende band met haar moeder, ook ondermijnt het nog meer het leven zonder vangnet. In korte, staccato zinnen die onder je huid kruipen, schrijft Veteranyi in Het schap met de laatste ademhalingen met grote nauwgezetheid over de overgang van haar tante van leven naar dood. Aglaja Veteranyi (1962–2002) werd geboren in een familie van circusartiesten in Boekarest en verscheen al op jonge leeftijd in de circusring. Het gezin vluchtte in 1967 naar Zwitserland, maar reisde in de daaropvolgende jaren door Europa, Afrika en Zuid-Amerika. Haar autobiografische debuutroman Waarom het kind in de polenta kookt (1999) leverde haar internationale erkenning op. In 2002 maakte ze een einde aan haar leven door zichzelf te verdrinken in het Meer van Zürich. De pers over Waarom het kind in de polenta kookt: ‘Schrijnende, prachtige én grappige scènes; een lappendeken van taal waaronder je kunt wegkruipen.’ De Groene Amsterdammer ‘Een duister fonkelend juweeltje.’ De Tijd ‘Weergaloos.’ De Standaard