Ik ben hier liever niet alleen

Twee mensen konden niet meer van elkaar verschillen dan Marjoleine de Vos en haar jongste broer. Als volwassenen is hun contact dan ook niet heel innig. Maar wanneer hij terminaal ziek wordt, voelt ze een nabijheid die ze lang niet heeft ervaren. Wat weet je of begrijp je van je eigen gevoelens als die verbonden zijn met iemand die je zo slecht kende? En wat is die verbondenheid met een ander levend wezen, een ander mens, een broer? Medelijden, lichamelijkheid, de verhalen die je vertelt over hoe de dingen gegaan zijn, ze spelen allemaal een rol. Net als in haar gelauwerde essays En steeds is alles er en Zo hevig in leven onderzoekt De Vos op persoonlijke wijze een al te menselijk raadsel. Door middel van onverwachte afslagen en gedichten die haar helpen een ander licht op de zaak te werpen, schrijft De Vos zich langs verlies, inleving, herinnering, oorzaak en gevolg. ‘Hoed je voor het verhaal.’