Schitterend blauw

Blauw is de kleur van een klm-stewardess die op een grauwe zondagmiddag de deur van haar woning achter zich dichttrekt en met haar blauwe rolkoffertje richting tramhalte gaat. Blauw is de kleur van Albert Heijn, en blauw is de kleur van het parkeren. Blauw is de kleur van alle straatnamen, van alle borden die in ons land de weg wijzen en van de stangen en handvatten in de tram. Blauw is de kleur van Yves Klein _ de kunstenaar die zelfs een heel eigen blauw had, een ongeëvenaard diep en gloeiend blauw, de enige kleur waarmee hij werkte. Blauw is de kleur van een periode van Picasso, de kleur van de vvd en de kleur van het touwtje aan een tampon. Blauw. Blauw is een kleur die overal is, en veel kan betekenen, maar bovenal is blauw de kleur van mooi weer en de kleur van beweging: de lucht in, het land in. Maar dat andere blauw, het blauw van de blues, is dan nooit ver weg. In Schitterend blauw heeft Martin Bril verhalen samengebracht waarin de kleur blauw in allerlei facetten centraal staat.