Boek van de week door Femke

Soms lees je een roman die van begin tot eind in je hoofd blijft klinken alsof er muziek in zit. Dat gevoel had ik na het dichtslaan van De Violist van Ingrid de Vries. Op de socials liet ik al doorschemeren hoe bijzonder ik dit boek vond, maar hier wil ik er uitgebreider op terugkomen. Want dit is er eentje die gelezen moet worden.

Het verhaal begint in Zoutkamp, een klein vissersdorp boven in Groningen. Het beschrijft de omgeving zo beeldend dat je het zilte van de Wadden bijna proeft. Het ruikt er naar vis, naar zeewier, naar de vrijheid en beklemming van een klein dorp. En in die setting groeit Laurens op, een jongen die niets liever wil dan ontsnappen uit het ouderlijk huis. Zijn jeugd is niet eenvoudig, en de drang om los te komen van de omgeving waarin hij is opgegroeid, voel je pagina na pagina.
 

Laurens ontmoet Guido; en met Guido opent zich voor Laurens een compleet nieuwe wereld. Een wereld waar muziek klinkt. Guido geeft Laurens vioolles. Dat begint onwennig, maar gaandeweg blijkt Laurens een natuurtalent. En de viool wordt zijn toevluchtsoord. Al zijn vrije tijd besteedt hij aan spelen, oefenen en steeds maar weer oefenen. Tussen Guido en Laurens ontstaat een warme relatie; de twee leren elkaar steeds beter kennen.
 

Wanneer Laurens wordt toegelaten tot het conservatorium, besluit hij zijn eigen weg te gaan. Hij laat Zoutkamp achter zich en bouwt een eigen leven op. De relatie met Guido verdwijnt langzaamaan naar de achtergrond, maar loslaten kunnen de twee elkaar niet en dat zorgt voor pijnlijke momenten. Maar of ze elkaar weer zullen zien en ooit nog eens samen Bach ten gehore brengen, dat is nog maar de vraag.

Een knap geschreven roman, een verhaal waar niet per se heel veel vaart in zit, maar dat empathisch is. Door de fijne schrijfstijl voel je steeds een soort onderhuidse spanning. Bijna alsof de snaren van de viool elk moment kunnen knappen.

Ingrid de Vries schreef dit verhaal voor de CPNB-schrijfwedstrijd voor het Boekenweekgeschenk; ze behaalde de shortlist ermee. Later werkte ze het verhaal uit tot roman. Een verhaal als een melodie die je niet meer loslaat. Kortom: dit boek verdient een groot publiek.