De taal van een landschap

‘Hoe kan een landschap nu spreken? Bij nader inzien is dat via de veldnamen of toponiemen. Daarom zijn hier alle veldnamen in Spaubeek verzameld en waar mogelijk verklaart en gelokaliseerd. Dit geeft o.a. de ontginningsgeschiedenis van deze voormalige gemeente weer. In de dalen de kastelen en grote hoven, op de ruggen de eerste nederzettingen en van daaruit via de dalen omhoog kruipend naar het plateau waar dochter-nederzettingen werden gesticht. Een stukje Zuid-Limburg waar we trots op moeten zijn. Daarom mogen de hier besproken veldnamen niet in de tijd verloren gaan, en zijn ze daarom hier vastgelegd voor de toekomstige generaties.’ ‘Tussen het Vrouwenbosch, het Spaubekerbos en het Stammenderbos ligt het plaatsje Spaubeek (gemeente Beek) verscholen in het dal van de Geleenbeek. Het grondgebied van de voormalige gemeente Spaubeek strekt zich uit van het Maasterras in het zuidwesten tot het beekdal van de Geleenbeek in het noordoosten. Het pleistocene Maasterras gaat ter plaatse vrij plotseling over in een zacht golvend landschap, waarin ruggen en wijde dalen, gericht op de Geleenbeek, sterk domineren. Dit ruggenlandschap is ontstaan door erosie van de zijbeken van de Geleenbeek.