Gentest of geen test?

De Amerikaanse ethicus Deborah Kaplan zegt dat prenataal testen onlosmakelijk is verbonden met het voorkomen van invaliditeit in de samenleving en het individu. Dat was in 1994. Toen waren alleen nog de vruchtwaterpunctie en vlokkentest beschikbaar om zekerheid te krijgen over de conditie van het te geboren kind. Tegenwoordig bestaat ook de Niet-Invasieve-Prenatale Test. Met deze test kan in een vroeg stadium van de zwangerschap via een bloedmonster van de moeder worden vastgesteld of het kind chromosomale afwijkingen, zoals het syndroom van Down, heeft. Minister Schippers van Volksgezondheid heeft echter eind 2013 in reactie op een positief advies van de Gezondheidsraad toestemming gegeven aan de acht academische medische centra om de NIPT aan te bieden. Sinds april 2014 wordt de test in deze centra aangeboden. In 2016 worden de bevindingen geëvalueerd. De minister zal daarna besluiten of de test als structureel onderdeel van de screening tijdens de zwangerschap kan worden opgenomen. Zodra de NIPT beschikbaar komt, zijn er in principe geen doorslaggevende bezwaren meer van het prenatale testen af te zien. In tegenstelling tot de vlokkentest en vruchtwaterpunctie is er bij de NIPT geen risico op miskraam. Bovendien is de test vanwege het niet invasieve karakter fysiek nauwelijks belastend. De vraag dringt zich op in hoeverre ouders dan niet de ethische verantwoordelijkheid hebben zich te laten testen en er goed aan doen de zwangerschap af te breken als blijkt dat hun kind met zware lichamelijke en geestelijke beperkingen geboren zal worden.